ستایش تو را که ستودنی هستی و سرچشمه ی بخشایش ات از بی کرانگی پیدا نیست.سحر ،سر به کویت میزنم تا دل شکسته ام را به اشارتی بند بزنی.با من حرف بزنی ونگاهم را به غمزه ی کلام خودت،نورانی کنی.خدای من!ای که نمیدانم به کدام رنگی و کدام اسمان!ای که همه جا هستی و نمی بینمت !خودت فرموده ای(مرا بخوانید تا استجابت کنم).دست های ممتد من،دعای زمین است می خوانمت تا بخوانی ام.ای خواندنی ترین!تو را سپاس...تو را سپاس...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: